Carla schaamde zich erg om hulp te accepteren bij haar financiële problemen……
Carla is een representatieve vrouw van eind dertig. Ze is getrouwd met Jan en heeft 2 kinderen: Clarissa van 9 en Tijn van 11 jaar. Sinds 3 jaar werkt ze voor haar huidige werkgever als receptioniste. Carla en haar man hebben financiële problemen. Op haar werk is deze week weer een loonbeslag binnengekomen voor een vordering van € 7.000. Het is een schuld bij de Belastingdienst voor teveel ontvangen huur- en zorgtoeslag in de afgelopen jaren. Enkele maanden geleden is door een deurwaarder op last van haar zorgverzekeraar een loonbeslag voor niet betaalde zorgpremie gelegd en dat loopt ook nog. Daarnaast wordt sinds enige tijd de premie voor de zorgverzekering maandelijks door haar werkgever op het loon ingehouden en aan het CAK afgedragen.

In gesprek over het loonbeslag
Over dit nieuwe loonbeslag nodigt de HR-manager Carla uit voor een gesprek. Hij geeft aan zich zorgen te maken over de opeenstapeling van loonbeslagen en vraagt haar om uitleg. Carla geeft aan dat dit loonbeslag voor haar totaal onverwacht komt, maar dat zij buiten deze schuld verder geen schulden hebben. Ze schaamt zich enorm om hierover met haar werkgever te moeten praten. Ze voelt zich bovendien in het nauw gedreven omdat het loonbeslag langere tijd zal lopen, en ze niet weet hoe ze de eindjes aan elkaar moeten knopen.

De HR-manager vraagt Carla of ze hulp wil om haar financiën goed op orde te brengen, zodat er geen nieuwe loonbeslagen meer zullen volgen. Hier wil Carla echter niets van weten: ze is een zelfstandige vrouw en dit kunnen ze echt zelf oplossen. Haar werkgever geeft aan dat mocht ze toch hulp willen zij contact met hem kan opnemen. Carla belooft haar werkgever dat dit het laatste loonbeslag zal zijn.

Een aantal maanden later heeft Carla een functioneringsgesprek. Ze krijgt een goede beoordeling, maar haar werkgever geeft aan dat ze zich in de laatste maanden een paar keer voor kortere periodes heeft ziekgemeld. Hij gaat hier met haar over in gesprek en informeert ook naar of ze het redden met de financiën. Het is een goed gesprek waarin Carla zich veilig voelt en dit een goed moment is om aan te geven dat het helemaal niet goed gaat. Dat ze door het loonbeslag weer nieuwe schulden aan het maken zijn en dat ze er zelf niet meer uitkomen. Ze vind het moeilijk om dit toe te geven en het roept ook angst op. Samen met haar werkgever besluit ze dat ze hulp krijgt in de vorm van een externe budgetcoach.

Na samen met de budgetcoach intensief met haar financiën bezig te zijn geweest heeft Carla een aantal maanden later overzicht en inzicht in haar situatie gekregen. Het is haar duidelijk geworden welk gedrag tot de financiele problemen heeft geleid. Ze krijgt haar huishoudfinanciën op orde en zal binnen een jaar schuldenvrij zijn. Het goede nieuws is dat met haar nieuw verworven financiële vaardigheden en inzicht zij en haar gezin alle kansen op een gezonde financiële toekomst hebben gekregen.

Praktijkervaring
In de praktijk zie ik dit soort reacties vaak: medewerkers die door schaamte de boot afhouden en tegen beter weten in zonder hulp doorgaan. Door met de medewerker hierover in gesprek te blijven willen medewerkers vaak op een later tijdstip alsnog hulp accepteren. En dan zijn ze vaak sneller uit de problemen dan ze voor mogelijk hadden gehouden.